سفر به روستای میمند

روستای شگفت انگیز میمند

در ایام جشن نوروز چند سال پیش به اتفاق خانواده وتنی چند از دوستان راه بادرود به مقصد بندر عباس را در پیش گرفتیم بعد از طی چندین شهر وروستا از جمله اردستان-نائین-اردکان-میبد –یزد و... که شرح سفر آن بعدأذکر می شود به شهر بابک در استان کرمان رسیدم بعد از صرف نهار در یکی از پارکهای نه چندان تمیز این شهر که در فلکه ورودی شهر بابک قرار داشت به مقصد سیرجان حرکت کردیم در مسیر تابلو میمند به چشممان خورد. از سابقه تاریخی این روستا بارها شنیده بودم ومطلع بودم که میمند به اتفاق کندوان در تبریز-ابیانه در اصفهان وماسوله در گیلان جزء روستاهای منحصر بفرد ایران هستند که در سازمان یونسکوبه ثبت رسیده اند.

حدود 35 کیلومتر جاده فرعی از شاخه اصلی بزرگراه شهربابک-سیرجان را باید طی کرد تا به میمند رسید

تعطیلات نوروز اگر سفرتان به جنوب افتاد حتمأ میمند را جزء سفر خود قرار دهید.میمند بسیار زیبا وقابل توجه است شرح مفصل این روستای تاریخی را بخوانیم:

میمند مرکز دهستان میمند از شهرستان شهر بابک و یکى از روستاهاى شگفت ایران مى‌باشد. این روستا داراى ساختار ویژه‌اى در معمارى و احداث سکونت‌گاه‌هاى روستایى است و یک ناحیهٔ تاریخى استقرار انسانى در نواحى مرکزى ایران محسوب مى‌شود. در این روستا دژى مرکب از دخمه‌هایى وجود دارد که حدود چهارصد مترمربع وسعت با ۱۵ اطاق سنگى دایره‌اى شکل بدون سقف مى‌باشد. این مکان ظاهراً محل قرار دادن مردگان بوده که استخوان مردگان همراه با اشیاى دیگر در آن کشف شده است. مسجد میمند نیز از دیگر دیدنى‌هاى این روستاست. این مسجد در فضایى مربع شکل با ۴ ستون میانى در دل کوه جاى گرفته و تمام قسمت‌هاى آن از سنگ است.

خانه‌هاى قدیمى این روستا مانند مناره‌هایى در دل کوه کنده شده‌اند. جنس کوه از سنگ‌هاى رسوبى و سخت است و اتاق‌هایى که در آن کنده شده‌اند نیز بسیار مستحکم‌اند. در این خانه‌هاى مناره‌اى شکل اتاق‌ها و پستوها داراى راهرو و ستون هستند و معمارى روستایى ویژه‌اى را به نمایش مى‌گذارند. خانه‌هاى یاد شده به علت شیب اطراف درهٔ میمند در چهار یا پنج طبقه بر روى هم قرار گرفته‌اند. ارتفاع این خانه‌ها دو متر و داراى وسعتى نزدیک به ۱۶ تا ۲۰ مترمربع است. این خانه‌ها از نظر نورگیرى هیچ روزنه‌اى ندارند و حتى فاقد دودکش و پنجره هستند. در وسط هر اتاق اجاقى کنده شده که براى گرم کردن خانه و تهیه غذا به کار مى‌رود و دودهایى که در موقع روشن کردن اجاق ایجاد مى‌شود تمام فضاى سنگى خانه‌ها را سیاه کرده است. هر خانهٔ سنگى یک راهرو با شیبى تند دارد که به طرف بیرون کنده شده است. این راهروها در گویش محلى به نام «کیچه» معروف هستند. در سمت راست هر کیچه یک اطاق و در سمت چپ آن اتاق دیگرى قرار دارد و یک اتاق نیز در روبروى ورودى راهرو نمایان است. معمولاً اتاق روبرو براى نشیمن و اتاق‌هاى دست راست و چپ جهت انبار و آغل حیوانات در زمستان مورد استفاده قرار مى‌گیرد. در برخى از این خانه‌ها سه اتاق براى زندگى سه خانوار مجزا تعبیه شده است.