بادرود-پایتخت تاریخی فلات مرکزی
بادرود- چهارمین مهد گردشگری مذهبی ایرانبادرود-پایتخت تاریخی فلات مرکزی
بادرود- چهارمین مهد گردشگری مذهبی ایراندرگذشت خالق نت موسیقی بادرود
درکذشت هنرمند بادرودی
کهنسالترین هنرمند نوازنده موسیقی سنتی در گذشت .زنده یاد عباسعلی رعیتی نوازنده چیره دست سرنا (موسیقی خاص محلی بادرود )وخالق نت موسیقی معروف بادی (ویژه رقص چوبی بادرود) در سن 78 سالگی در صبح 22 بهمن جهان را بدرود گفت . عباسعلی رعیتی موسیقی را از مرحوم استاد عباسیان فرا گرفت وطی 7 دهه تمامی عروسیها وهنرمندی نمایشهای روحوضی رااین هنرمند برجسته بر عهده داشت . مرحوم رعیتی با تشکیل گروه نمایش از سال 1330 به بعد با مرحوم اکبرآقا ترابیان ،شاه عباس چوپانی ،سیدجعفر سیدی ،حسین پاشا و... به اجرای برنامه های زیبای نمایشی تخت حوضی پرداختند .روح این هنرمند فقید شاد باد.
جوان بادرودی ،مقام سوم کاراته کشوری
کسب مدال برنز توسط جوان بادرودی
سید علی طباطبائی بادی در سری مسابقات کاراته سبک کیو شن کشوری با غلبه بر حریفان خویش موفق به کسب مدال برنز گردید . این جوان قهرمان بادرودی در مسابقات کاراته که در مشهد برگزار گردید درروز 24 بهمن با غلبه بر رغیبی از شهر میزبان موفق به کسب مقام سوم این سلسله از مسابقات کشوری شد .
برای او در کسب مقامات برتر جهانی آرزوی بهروزی را خواستاریم
آغاز کشت خیار دربادرود
آغازکاشت خیار در مزارع بادرود
کاشت250 هکتار خیار بروش تونلی(پلاستیکی ) درمزارع بادرود آغاز شد .هرساله با گرم شدن هوا کشاورزان بادرودی کار کشت خیار موسوم به (گل به سر بادرود) را در مزارع خویش آغاز می نمایند .برداشت خیار از اواسط اردیبهشت تا پایان خرداد ادامه دارد وبطور متوسط در هر هکتار 30 تن محصول خیار برداشت می شود .خیار بادرود چون از دیرباز در این منطقه کشت می شده از طعم خاصی برخوردار وشهره بازارهای داخلی است .
به فریاد ما برسید...
هیچ کس غم مارا نَخورْد
با گذشت نزدیک به یک سال از آغاز سرمازدگی شدید درپی بارش برف دی وبهمن سال 1386 ونیز به تبع آن یخ زدگی تمامی درختان انار بخش بادرود ،اکنون شاهد پیامد ناگوار فشار شدید اقتصادی حاکم بر خانوارهای کشاورز بادرود ی می باشیم اکنون شهر چهره غبار زده ای گرفته از جنب وجوش وخرید وفروش هرساله دیگر خبری نیست .مغازه ها به حالت نیمه تعطیل در آمده واز نسیه دادن های مرسوم واعتماد متقابل کاسب وخریدار که یک سنت مخصوص این دیار است دیگر خبری نیست . اکثر کسبه به شدت تمام به دنبال جمع آوری نسیه های گذشته خویشند .از رونق رفت وآمدهای زیارتی وسیاحتی هرساله در این دیار دیگر بانگ چاووشی بگوش نمی رسد.
تراژدی غم انگیز انار باعث شد 1700 هکتار از باغات این شهر آماج اره برقی وآتش سوزان کشاورزان حسرت زده گردد .گرچه گفته اند در بادرود یک میلیون درخت انار وجود داشت وبطور متوسط 40 هزار تن انار در سال از باغات این بخش برداشت می گردید ومنصفانه هم بنگریم انار کیلوئی هزار تومان را به ارقام وآمار برداشت بیافزائیم، بایستی امسال 40 میلیارد تومان پول نقد وارد بادرود می گردید که این فرضیه امسال رخ نداد .از سوئی امید وچشم انتظاری کشاورزان برای پرداخت بخشی از خسارات وارده ، توسط دولت به بن بست رسید وپیگیری مسئولین محلی برای جبران حداقلی این خسارت تاکنون محقق نیافته وغمی افزون برچهره چروک زده این مظلومان زراعت پیشه نقش بسته .ای کاش دلسوزی برآید وچاره ای اندیشد تا نشاط کویرنشینان دوباره باز آید.
نگاهی به چهره های ماندگار شهرستان
از ماندگاران یاد نشد
امروز (پنج شنبه 17بهمن ماه) به همت فرمانداری شهرستان نطنز مراسم تجلیل از چهره های ماندگار شهرستان برگزار شد در این همایش که از 32 نفر در رشته های علمی،ورزشی،جوانان،کارآفرینان،شهداوایثارگران وپژوهشی تجلیل شد تنها 9 نفر از آنان را افراد بخش بادرود شامل گردید وافراد شاخص ودلسوز ونخبه بادرود جزء لیست چهره های ماندگار تلقی نشدند . در این همایش از افراد ذیل تجلیل شد :
حوزه دینی وایثار وشهادت: حجة الاسلام سرشکی- حجة الاسلام سلیمانی(امام جمعه نطنز)،حجة الاسلام دهشیری (امام جمعه بادرود)،حسین حاج حسینی، ابوالفضل نصیری ، مادر شهید صادقیان (بادرود)،مادر شهید عرب عاملی ، ابوالفضل نصیری
حوزه فرهنگ وهنر :اصغر کیهان نیا ، اعظم واقفی،عباس دهقانیان،حسین نقدی(بادرود)،عباس عبادی ،داود حسنعلیان(بادرود)
حوزه علمی پژوهشی: محمد طیبی ،دکتر محسن رادمهر، دکترمحمد ادهم، دکترداوود آقادوست (بادرود)،دکتر مصداقی نیا(بادرود)،دکتر علی باغبانیان(بادرود)،سید جعفر میرترابی،عباسعلی قصاعی.
حوزه اقتصاد وکارآفرینان: جواد توکلی ، عباس کربلائی (بادرود)،حسن غلامزاده، غلامرضا عبدالهی، کاردان پور، اصغرنجفی،
حوزه ورزشی وجوانان:پروانه نظرعلی، محمدرضاجواهری، مصطفی دهقانیان، محمد نوروز علیائی، زهرا جهانبانی (بادرود)
درحاشیة:
از 30 نفر از خیرین وافراد شاخص بعنوان افراد کارگروه دوم نیز تجلیل بعمل آمد – بی نظمی در اهداء جوائز ولوح یادبود در اواخر جلسه به اوج خود رسید ه بود – ذکر نام بادرود در کنار نطنز (شاید برای اولین بار در یک جلسه رسمی وبه این شدت ) فقط توسط مجری جای تأمل داشت – از برخی از افراد غیر نطنزی (نظیر امام جمعه نطنز که اهل قهرود است) نیز تجلیل بعمل آمد -
نخل بادرود درسال 1352 خورشیدی
عکسی از نخل وشده(علم)زیبا وبزرگ بادرود در روز عاشورای سال 1352 . مراسم نخل گردانی از رسومات بسیار زیبای اهالی خطه کویر بویژه شهر بادرود وروستاهای اطراف می باشد که ریشه در تاریخ کهن این سرزمین دارد
یک حادثه دلخراش وسه نکته
نیسان درآتش سوخت
عصرروز دوشنبه 14 بهمن 1387 بر اثر یک بی احتیاطی ساده یکدستگاه وانت نیسان کاملأ در آتش سوخت . این حادثه که در مسیر جاده بادرود –اردستان رخ داد براثر پرتاپ ته سیگار راننده وافتادن آن به عفب اتومبیل در حال حرکت بوقوع پیوست . ظاهرأ بار ماشین مذکور مواد پلاستیکی بوده که با برخورد ته سیگار روشن شعله های آتش بزودی به تمام مواد پلاستیکی سرایت وماشین مذکور در شعله های آتش ذوب می شود گرچه راننده وانت مذکور به سلامت از ماشین پیاده شد ولی نکته قابل تأمل اینکه از زمان وقوع حادثه در حواشی روستای موغار اردستان (کیلومتر 20 جاده بادرود- اردستان) تا زمان رسیدن آتشنشانان شهر مهاباد(8 کیلومتری وقوع حادثه) 35 دقیقه زمان برد وماشین آتش نشانی وقتی رسید که فقط اسکلت نیسان باقی مانده بود ودر ثانی در حالی که زباله های آتش صحنه وحشتانکی را به ترسیم کشیده بود مإموران پاسگاه انتضامی تنها شاهد سوختن ماشین مذکور بودندوجاده مثل روزهای عادی باز بود ووسائط در حال تردد روزانه درست در چند سانتی متر آتش بودند وسومأ اینکه از نیروهای پلیس در مدت زمان وقوع تا خاتمه حادثه که 40 دقیقه بطول انجامید اصلأ خبری نبود .
عکس تظاهرات در سال 1357 بادرود
این دو عکس مربوط به تظاهرات مردم شهر بادرود در سال 1357 می باشد . با سپاس از مدیریت محترم وبلاگ عکسهای زیبا ی بادرود
۱۰ بهمن جشن سده
جشن سده
واژه سده: بیشتر دانشمندان نام سده را گرفته شده از صد می دانند. ابوریحان بیرونی می نویسد: “سده گویند یعنی صد و آن یادگار اردشیر بابکان است و در علت و سبب این جشن گفته اند که هرگاه روزها و شب ها را جداگانه بشمارند، میان آن و آخر سال عدد صد بدست می آید و برخی گویند علت این است که در این روز زادگان کیومرث، پدر نخستین، درست صدتن شدند و یکی از خود را بر همه پادشاه گردانیدند” و برخی برآنند که در این روز فرزندان مشی و مشیانه به صد رسیدند و نیز آمده : “شمار فرزندان آدم ابوالبشر در این روز به صد رسید .”
نظر دیگر اینکه سده معروف، صدمین روز زمستان از تقویم کهن است، زمستان در تقویم کهن 150 روزه و تابستان 210 روزه بوده است و برخی گفته اند که این تسمیه به مناسبت صد روز پیش از به دست آمدن محصول و ارتفاع غلات است.
زنده یاد استاد مهرداد بهار معتقد است که واژه سده از فارسی کهن به معنی پیدایش و آشکار شدن آمده و آن را برگزاری مراسمی به مناسبت چهلمین روز تولد خورشید (یلدا) دانسته و می نویسد: … جشن سده سپری شدن چهل روز از زمستان و دقیقا در پایان چله بزرگ قرار دارد. البته به جشنی دیگر که در دهم دی ماه برگزار می شده و کمابیش مانند جشن سده بوده هم باید توجه کنیم که در آن نیز آتش ها می افروختند. اگر نخستین روز زمستان را پس از شب یلدا – تولد دیگری برای خورشید بدانیم، می توان آنرا هماهنگ با جشن گرفتن در دهمین و چهلمین روز تولد، آیین کهن و زنده ایرانی دانست. (در همه استان های کشور و سرزمین های ایرانی نشین، دهم و چهلم کودک را جشن می گیرند) و این واژه “sada” (اسم مونث) که به معنی پیدایی و آشکار شدن است ، در ایران باستان sadok و در فارسی میانه sadag بوده و واژه عربی سذق و نوسذق (معرب نوسده) از آن آمده است.
پیشینه اسطوره ای پیدایش آیین و جشن سده:
از اسطوره های جشن سده تنها یکی به پیدایش آتش اشاره دارد. فردوسی می گوید: هوشنگ پادشاه پیشدادی، که شیوه کشت و کار، کندن کاریز، کاشتن درخت … را به او نسبت می دهند، روزی در دامنه کوه ماری دید و سنگ برگرفت و به سوی مار انداخت و مار فرار کرد. اما از برخورد سنگها جرقه ای زد و آتش پدیدار شد. هم در کتاب “التفهیم” و هم “آثارالباقیه” ابوریحان، از پدید آمدن آتش سخنی نیست بلکه آنرا افروختن آتش بر بامها می داند که به دستور فریدون انجام گرفت و در نوروزنامه آمده است که : “آفریدون … همان روز که ضحاک بگرفت جشن سده برنهاد و مردمان که از جور و ستم ضحاک رسته بودند، پسندیدند و از جهت فال نیک، آن روز را جشن کردندی و هر سال تا به امروز، آیین آن پادشاهان نیک عهد را در ایران و دور آن به جای می آورند.”
برگزاری جشن سده:
الف) تا دوره ساسانی: فردوسی آنرا به هوشنگ نسبت می دهد و ابوریحان بیرونی و نوروزنامه آنرا از فریدون می دانند و همچنین رسمی شدن جشن سده به زمان اردشیر بابکان منسوب گردیده است، اما در هیچکدام به شیوه برگزاری آن اشاره ای نشده است.
ب) بعد از ساسانیان: مورخان و نویسندگانی چون بیرونی، بیهقی، گردیزی، مسکویه و … از شیوه برگزاری جشن سده در دوران غزنویان، سلجوقیان، خوارزمشاهیان، آل زیار و … تا دوره مغول بسیار نوشته اند. از آیین های عامه مردم سندی نداریم اما در حضور شاهان، رسم شعرخوانی بود و نیز پرندگان و جانورانی به آتش انداخته می شدند و گیاه خوشبو تبخیر می کردند تا مضرات آن را برطرف کنند.
ج) در عصر حاضر: در مازندران، کردستان، لرستان، و سیستان و بلوچستان؛ روستاییان و کشاورزان و چوپانان و چادرنشینان نزدیک غروب یکی از روزهای زمستان (آغاز نیمه یا پایان زمستان) روی پشت بام، دامنه کوه، نزدیک زیارتگاه، کنار چراگاه و یا کشتزار آتشی افروخته و بنا بر سنتی کهن پیرامون آن گرد می آیند بدون آنکه نام جشن سده بر آن نهند.
ولی در کرمان جشن سده یا سده سوزی در بین تمامی اقشار مردم کرمان، مسلمان، زرتشتی، کلیمی … رواج دارد که همه ساله در دهم بهمن ماه برگزار می شود. در بین چادرنشینان بافت و سیرجان سده سوزی چوپانی برگزار می شود که شب دهم بهمن آتش بزرگی بنام آتش جشن سده، با چهل شاخه از درختان هرس شده که نشان چهل روز “چله بزرگ” است در میدان ده برمی افروزند و می خوانند: سده سده دهقانی/ چهل کنده سوزانی/ هنوز گویی زمستانی.
چنانکه از کتاب ها و اسناد تاریخی برمی آید جشن سده جنبه دینی نداشته و تمام داستان های مربوط به آن غیردینی است و بیشتر جشنی کهن و ملی به شمار می آید و وارث حقیقی جشن سده نه فقط زرتشتیان، بلکه همه ایرانیان اند، میراثی که به بسیاری از کشورهای همسایه نیز راه یافت