بادرود-پایتخت تاریخی فلات مرکزی

بادرود- چهارمین مهد گردشگری مذهبی ایران

بادرود-پایتخت تاریخی فلات مرکزی

بادرود- چهارمین مهد گردشگری مذهبی ایران

تاریخ پرافتخار بادرود

 

 بادرود پایتخت تاریخی فلات مرکزی ایران

نوشته ذبیح الله صولتیان بادرودی

 

آنگاه که خورشید مقدس اسلام بر سرزمین بزرگ آریائیها نتابیده بود و ایرانیان متمدن آفریده های بزرگ طبیعت چون آب ، باد ، خورشید ، آتش و خاک را برای ادای تقدس به پروردگار خویش بر می گزیدند و گرد این آفریده های خالق سبحان به نیایش و تضرع می پرداختند ، ساکنین اولیه مرکز آریانشینان نیز عنصر مقدس باد را به عنوان یکی از آفریده های خدای سبحان برگزیدند و در 7000 سال پیش ضمن بوجود آوردن یکی از بزرگترین مرکز مدنیت تاریخ در فلات مرکزی ایران ( تحقیق در تپه باستانی ابوذر بادرود توسط گروه باستان شناسی ) همنوا با باد به راز و نیاز مبادرت ورزیدند .

« باد ، روز 22 هر ماه شمسی باشد و تدبیر و مصالح آن روز بدو تعلق دارد . نیک است در این روز نو بریدن ، نو پوشیدن و بر اسب نو سوار شدن » ( برهان قاطع )

 در سانسکریت اوستا اسم مخصوص پروردگار و ایزد مخصوص ، عنصر باد است و نخستین پروردگاری است که نذورات را می پذیرد . خدای باد بنا به اعتقاد کوشانیان ، احتمالاً از کلمه ایرانی« واته » (واد) ، یعنی عنصری را که ویو(وای) بر آن نظارت دارد مشتق شده است .

( کتاب شناخت اساطیر ایران نوشته جان هینلز )

 

در یشتهای اوستا از باد به نام وات و واد یاد گردیده که این کلمه امروزه در گویش بادرود به معنای باد به کار می رود . بدینسان بود که ایرانیان هفت هزار سال پیش ، برای این احترام به این الهه مقدس دیار بزرگ و متمدن خویش را باد نام نهاد و مردان نیک سرشتش به احترام این پدیده الهی چنین سرودند که :

                     سرشته شد چو گل ما ز آب و خاک باد  

                      میـان بـاد نشستـیم ، هر چه بـاد ! بـاد 

                       دلـی بـه بـاد مبـاد ، آشیاـنه طوفان

                        سرای مهر و محبت همیشه بـاد ،

باد در سال 1345 همزمان با تاسیس مرکز دهستان به بادرود تغیر نام یافت . این شهر از توابع استان اصفهان است که در 130 کیلومتری شمال آن و در طول شرقی 52 درجه و 2 دقیقه و عرض شمالی 33 درجه و 41 دقیقه در کوهپایه های کرکس و در 60 کیلومتری کاشان و 35 کیلومتر نطنز واقع گردیده است

بادرود در گذر تاریخ

بادرود بی شک یکی از کهنترین شهرهای فلات مرکزی ایران است،به نحوی که اقامتگاه بشرهنرمند و صنعتگر ایران پیش از تاریخ در این بخش بوده است . آنگاه که شش هزار سال قبل انسانهای دیگر نقاط در درون غارها و بصورت بدوی می زیستند ، مردم این دیار شهرنشینان آغازین تاریخ بوده اند که با دستان هنرمند خویش به ساخت ظروف مسی و سفالی زیبای که نقش عشق و زندگی بر آن حک شده بود می پرداختند . ( اکتشاف در تپه تاریخی سیاه بوم اریسمان بادرود سالهای 81-79 توسط گروه باستان شناسی دانشگاه فرایبورگ آلمان )

بادرود در کتب معتبر تاریخی

« روث وایت هاوس »در کتاب نخستین شهر ، از باد به عنوان یکی از چهارده شهر مهم دوران  دودمانی آغازین در 2500 سال پیش از میلاد نام برده است .

« دیا کونوف » در کتاب تاریخ ماد از حمله آشور نا سیراپال ( پادشاه آشور) به باد خبر داده است.

در اواخر قرن سوم هجری قمری بادرود یکی ازمراکز مهم بین راهی اصفهان – ری بوده است ( علائق النفسیه نوشته این رسته به سال 290 هجری قمری ) . در قرن چهارم هجری قمری از باد به عنوان دیر گچین یاد شده که منزلگهی آباد و منزه بوده است ( مسالک و ممالک نوشته ابراهیم اصطخری به سال 346 هجری قمری )  حسن ابن حسن قمی به سال 378هجری قمری درکتاب (تاریخ قم ) از باد به عنوان یکی از کاریزهای اصلی نام برده است . « سید واقف افشته ای » در وقف نامه خود که توسط « ابو بکر ابن احمد طهرانی » در سال 857 هجری قمری نگاشته شده ، حدود مزرعه ای گوشه را به قریه باد انتساب داده است . طبق نوشته هدایت اله افوشته ای در کتاب « نقاوة الاثار فی ذکر الاخیار » در سال 988 هجری قمری ( زمان سلطنت شاه تهماسب صفوی ) مردم باد توسط مرتضی قلی خان پرناک ، حاکم خراسان قتل عام گردیدند  . دهخدا  در فرهنگ نامه خویش پس از شرح مختصری از اوضاع جغرافیایی بادرود به قلعه خرابه ای به نام گبری که از آثار تاریخی این شهر بوده اشاره می نماید .

 از همه این منابع معتبر که بگذریم ، گویش محلی بادرود که ریشه در فارسی پهلوی دارد تنها گویشی است که به عنوان یادگار پیشینیان ایران کهن در این دیار به یاد مانده است.

آثار دیدنی وتاریخ بادرود 

از آثار تاریخی بادرود می توان به آستان مقدس حضرت آقاعلی عباس (ع) از فرزندان امام هفتم اشاره نمود .بارگاه این بزرگوار از بهترین شیوه ی معماری دوران معاصر از لحاظ گچ بری ،آئینه کاری وکاشیکاری برخورداراست .ایوان ورودی حرم به سبک معماری ایلخانیان با کاشیهای 7 رنگ زیبائی مزین گردیده است . گچ بری داخل گنبد آخرین اثر استاد رشتیان می باشد . آستانه دارای 400 باب زائر سرا با کلیه امکانات اولیه برای مسافران خسته کویر است . بازارچه ، حمام عمومی ، رستوران وانبار ظروف وفضای سبز زیبا ومناسب در جوار حرم مطهر از جمله امکاناتی است که در اختیار زائران قرار می گیرد .

گرمابه نوقه مربوط به عهد صفوی ، منزل وموزه تاریخی رهگشای (عهد قاجار) منازل زیبای محقق الوله ومعزی (مربوط بدوران قاجار) –قلعه کرشاهی ( دوران ایلخانیان) پرستشگاه آدینه ( دوران میترائیسم ) –آب انبار حاج جامعی ( عهد پهلوی ) از جمله آثار زیبای تاریخی این شهر زیبای کویری است .

  اقتصاد بادرود

مردم این دیار از طریق کشاورزی و اندکی دامپروری و صنایع ، به امرار معاش می پردازند .

در دشتهای سرسبز بادرود محصولات عمده ای همچون انار ، انجیر ، خربزه ، طالبی ، خیار ، انگور و ... برداشت می شود که این ارمغانی است ماحصل دستهای صبور و مقاوم ملتی که بیابانهای خشک را به دشتهای سرسبز و با طراوت مبدل ساخته اند . انار این شهر تحت عنوان « ارمغان بادرود » به علت مرغوبیت و طعم خاص خود هواداران بس زیادی را در بازارهای داخلی و خارجی به خویش جذب کرده است

هر ساله با شروع برداشت این میوه بهشتی ( آبان و آذر ) هزاران تن از این محصول ضمن بسته بندی راهی کشور های خارجی بویژه حاشیه نشینان خلیج فارس ، چندی از کشورهای آسیایی از جمله ژاپن و کشورهای اروپایی می گردد ، تا پیام رسان تلاش مردم سخت کوش این خطه باشد

هر ساله با شروع فصل برداشت انار در این بخش بالغ بر هفتاد درصد از انار های درجه یک در مراکز مخصوص صادرات انار بسته بندی و با کامیونهای ویژه ای مستقیما به کشورهای یاد شده صادر می گردد .

بالغ بر هزاروهشتصد هکتار از باغات این بخش به کشت انار اختصاص دارد که سالانه بالغ بر سی و پنچ هزار تن  محصول برداشت می شود . گرچه امسال سرما و یخبندان شدید بخشی از باغات انار این دیار را دچار خسران و ضرر نمود

از صنایع دستی بادرود می توان به صنعت فرش بافی اشاره کرد به نحوی که درب خانه هر بادرودی که ز صنایع دستی بادرود می توان به صنعت فرش بافی اشاره کرد به نحوی که درب خانه هر بادرودی که گشاده گردد چشمها ناگاه به تابلویی رنگارنگ که ماحصل دستهای هنرمندانه زنهای با ذوقی است که نقش عشق و امید را در میان تار و پودها به ترسیم می کشند ، خیره می گردد . فرش دستباف بادرود با نام « کاشان شادسر » یکی از شاهکارهای صنایع دستی ایران به عنوان تحفه ای دیگر راهی بازار کشورهای خارجی می گردد ، تا معرف این معروف باشد ک. گشاده گردد چشمها ناگاه به تابلویی رنگارنگ که ماحصل دستهای هنرمندانه زنهای با ذوقی است که نقش عشق و امید را در میان تار و پودها به ترسیم می کشند ، خیره می گردد . فرش دستباف بادرود با نام « کاشان شادسر » یکی از شاهکارهای صنایع دستی ایران به عنوان تحفه ای دیگر راهی بازار کشورهای خارجی می گردد ، تا معرف این معروف باشد که هنر نزد ایرانیان است و بس ....

بادرود با همه زیبائیهایش در محور گردشگری روستای رویائی ابیانه آماده پذیرائی از مسافران محترم از سراسر کشور است . بجز ماههای خرداد ، تیر ومرداد که هوا در این شهر نسبتأ گرم است .درمابقی فصول بادرود دارای بهترین ولطیف ترین هوای دل انگیزی است که درست در مرکز جغرافیایی کشور با اقامتی کوتاه وبیاد ماندنی می توان در این شهر اقامت گزید .

نظرات 1 + ارسال نظر
۱ پنج‌شنبه 2 آبان‌ماه سال 1387 ساعت 04:53 ب.ظ

به نام خدا

پیش از این تصور می کردم، طرقرود نام جدیدی است که به طرق اطلاق می شود و این اواخر شاید، برای زیبایی، پسوند "رود"به طرق ومناطقی از نطنز ،چون باد و برز وچیمه ،افزوده شده است ؛تا اینکه باسندی مواجه شدم که درآن، حدود ۶۰۰سال قبل، از "طرقرود"، اسم برده است.

آری درصفحه ۱۳۱ کتاب گران سنگ "میراث فرهنگی نطنز"تالیف محقق ارجمند،جناب سیدحسین اعظم واقفی، وقف نامه ای مورد بررسی قرار گرفته است که از آن تعبیر به ،کهن ترین سند مربوط به افوشته شده و اکنون دردسترس است.برابر نوشته ایشان ،وقف نامه سید واقف ( سید حسن الحسینی) به سال ۸۵۷هجری قمری نگارش یافته و نسخه اصل وقف نامه همیشه نزد متولیان وقت بوده است .بناءعلی هذا،بامطالعه این وقف نامه، واقف می شویم که؛

این وقف نامه ، در ۵۷۰ سال قبل نوشته شده ودر پایان آن افرادی چون:علاءالله محمد فخرالدین علاءالدین طرقی، علی جمال منورطرقی وصدر الدین طرقی ،آن راگواهی نموده اند؛

در متن اصلی،مندرج در صفحه ۱۵۴ کتاب مزبور می خوانیم:لا زال معمرا موسوم به قریه میلاجرد واقع به ناحیه طرقرود ازنواحی مدینه نطنز... .

بدین ترتیب ،اسم طرقرود ،لا اقل در ۵۷۰سال پیش هم، طرقرود بوده وپس وند "رود" واژه جدیدی نیست که به طرق آنهم، جهت زیبایی ویا هماهنگی با نام مناطقی مانند باد و برز افزوده شده باشد (شایدعکس این قضیه صادق است).

راجع به وقف نامه دیگری که در سال ۸۹۰هجری قمری بسته شده ومعروف است به وقف نامه سلطان احمد،و درکتاب مزبور از آن نام برده شده، بازهم باواژه "طرقرود "مواجه گردیده ومی خوانیم:...وقف نامه مورخ رمضان ۸۹۰-کلیه قریه واقع در ناحیه طرقرود از توابع مذکور مسمی به قریه کشه... .

که جریان طرح دعوی سرهنگ بهارمست ،علیه کشه ای ها را لابد شنیده اید وسالخوردگان طرقرود به خاطر دارند(واین جمله کشه ای ها که به سرهنگ بهارمست، درمقام دعوا ودفاع، گفته اند :اگر توبهار مستی ماهمیشه مستیم!)

در هرحال ،همان گونه که اشاره شد ،در هردو سندقدیمی"طرقرود "به همین شکل و به طور پیوسته (نه، طرق رود)،نوشته شده ونتیجه ای که حاصل این بررسی مختصر است آن خواهد بود که :برای رعایت اختصار وصرفه جویی در کاربرد اسم طرق و پسوند نام خانوادگی اکثر همشهریان محترم(ی منسوب یانسبت به طرق اضافه شده و)، به جای طرقرود وطرقرودی، از طرق استفاده شده است.والله العالم .

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد