به فریاد ما برسید...

هیچ کس غم مارا نَخورْد  

 

با گذشت نزدیک به یک سال از آغاز سرمازدگی شدید درپی بارش برف دی وبهمن سال 1386 ونیز به تبع آن یخ زدگی تمامی درختان انار بخش بادرود ،اکنون شاهد پیامد ناگوار فشار شدید اقتصادی حاکم بر خانوارهای کشاورز بادرود ی می باشیم  اکنون شهر چهره غبار زده ای گرفته از جنب وجوش وخرید وفروش هرساله دیگر خبری نیست .مغازه ها به حالت نیمه تعطیل در آمده واز نسیه دادن های مرسوم واعتماد متقابل کاسب وخریدار که یک سنت مخصوص این دیار است دیگر خبری نیست . اکثر کسبه به شدت تمام به دنبال جمع آوری نسیه های گذشته خویشند .از رونق رفت وآمدهای زیارتی وسیاحتی هرساله در این دیار دیگر بانگ چاووشی بگوش نمی رسد.

تراژدی غم انگیز انار باعث شد 1700 هکتار از باغات این شهر آماج اره برقی وآتش سوزان کشاورزان حسرت زده گردد .گرچه گفته اند در بادرود یک میلیون درخت انار وجود داشت وبطور متوسط 40 هزار تن انار در سال از باغات این بخش برداشت می گردید ومنصفانه هم بنگریم انار کیلوئی هزار تومان را به ارقام وآمار برداشت بیافزائیم، بایستی امسال 40 میلیارد تومان پول نقد وارد بادرود می گردید که این فرضیه امسال رخ نداد .از سوئی امید وچشم انتظاری کشاورزان برای پرداخت بخشی از خسارات وارده ، توسط دولت به بن بست رسید وپیگیری مسئولین محلی برای جبران حداقلی این خسارت تاکنون محقق نیافته وغمی افزون برچهره چروک زده این مظلومان زراعت پیشه نقش بسته .ای کاش دلسوزی برآید وچاره ای اندیشد تا نشاط کویرنشینان دوباره باز آید.