نگاهی به آسیابهای بادرود

آسیابهای سرآسیاب  بادرود 

 

گذر رودخانه منشعب از قنات تاریخی گراوستان که با مازاد آبهای دره ابیانه وچیمه رود به هم پیوندخورده ومسیر 18 کیلومتری منطقه «پا پل »را تا روستای سرآسیاب ودشتهای بادرود مشروب می سازد باعث بروز پدیده های شگرفی در این نواحی شده است .از جمله سکونت بشر درطول تاریخ 7000 ساله به نوعی در مسیر این آبراه حیاتی شکل گرفته است . منطقه باستانی «سوچن» با قدمت 7200 سال در حاشیه این رودخانه شکل گرفته وبعدها در دوران هخامنشیان با شکل گیری محوطه «ششخون» در محل فعلی تلاقی خروجی اتوبان به بادرود نیز دلیلی بر ادعای سکونت بشر در حواشی این رودخانه است .محوطه «ترگل» هم که در زمان صفویه بعنوان بارانداز اشتران مورد استفاده قرار میگرفته دلیلی بر ادعای ما بر سکونت پذیری منطقه سرآسیاب است .اما نقش آسیابها در کنار شیب ملایم این رودخانه نیز مهم و ارزنده است از سرآسیاب بالا که محل احداث آسیاب سردار بوده تا دشت «سومغا» آثار چهار آسیاب مخروبه وجود دارد که هریک نقش سازنده ای را در رونق کشاورزی وداد وستد در منطقه احیاء می نموده است .  

 آثار آسیاب خرابه پائین در نزدیکیهای «چاپارخانه» بادرود هنوز هم در مسیر رودخانه جوی باد وجود دارد . کمی بالاتر از رستوران سرچشمه وبازهم در مسیر جوی آب آثار آسیابی وجود دارد که به «آسیاب میون» مشهور است. چند صد متر بالاتر هم آثار« آسیاب بالا» که به منطقه «سرورجی» معروف است،وجود داشته که متأسفانه تخریب گردیده است . آسیاب سردار هم که گفته اند توسط سردار نائب حسین کاشی ساخته شده در حال حاضر از لحاظ معماری سالمترین آثار تاریخی منطقه سرآسیاب هست که پابرجا مانده وتاکنون برای حفظ ومرمت آن اقدامی عملی صورت نپذیرفته . 

 

آثار معماری موجود این بنا نشان ازآن دارد که قدمتش به مراتب بیش از دوران قاجار است وبدین ترتیب که نائبیان هیچگاه در مناطق اطراف آبادانی وعمارتی بنا نکرده اند پس ادعای انتساب بنا به نائب حسین کاشی امری است بی مورد . حال باتوجه به سازه ی بکار رفته دربنا که مربوط بدروران صفویه می باشد انتظار می رود اداره میراث برای ثبت وبازسازی این بنا همت کند تا باتوجه به وجه تسمیه سرآسیاب که بعلت وجود آسیابهای متعدد نامگذاری گردیده برای حفظ این بنا کوشش لازم بعمل آید.