جشنواره انار را به مسیر خود بر گردانید

سال 1385 با هدف ترویج فرهنگ گردشگری وبالتبع توسعه ورونق خرده اقتصادی شهروندان استارت جشنواره انار در بادرود زده شد. گرچه آغاز راه بود وکشمکشهای سیاسی در اوج رونمائی خویش اندکی اجرای جشنواره را تحت تأثیر خود قرار میداد ، اما خشت بنائی زیبا ومدون چیده شد واین بنا در جشن سوم در سال 1388 به اوج بلندای جشن جشنواره ها رسید .

-از جشن چهارم مسیر اندکی از هدف اصلی فاصله گرفت جشنواره ای که بر مبنای کمک به اقتصاد خانوارها پایه ریزی شده بود ، بوی همه چیز میداد جز بوی انار، برپائی غرفه هائی که هیچ سنخیتی با انار نداشتند بزرگترین ضربه بر پیکره این جشن زیبا بود.فروش دستمال کاغذی، انواع سی دی ، شلوار کردی وانواع پوشاک،لوازم بهداشتی وآرایشی و.... که از این دست بقالی ها در هر دهاتی هم می توان یافت نه تنها کمکی به رونق جشنواره نکرد ،بلکه باعث شد شهروندان بجای فروش محصولات خویش وکسب درآمد ، هزینه های هنگفتی را برای خرید این اجناس بنجول متحمل شوند.

-تأسف بار تر اینکه در غرفه ای آب مخلوط انار وکدوی حلوائی را بنام رب انار اصیل لرستان در جشنواره انار به خورد شهروندان ومیهمانان دادند این در حالی بود که رب انار خالص بادرود کیلوئی 14000 تومان اما رب باصطلاح انار لرستان کیلوئی 8000 تومان بود.

-در بین بیش از 80 غرفه(بنا به گفته مسئولین جشنواره) تنها یک غرفه به فروش انار اختصاص داشت که این جای بسیار تأسف است.

-بزرگترین دغدغه برگزار کنندگان جشنواره امروزه این شده که کدام هنرپیشه وخواننده بیاید ورقص نور جشنواره چه گونه ای باشد.این درحالیست که جشنواره با هدف کمک به توسعه گردشگری و حقظ سنتهای اصیل وبومی منطقه شکل گرفت که در یکی دو جشن پیشین ، توجه به مبانی سنتی منطقه کاملأ به حاشیه رفت وموسیقی پاپ که با تأسف به علت ساده انگاشتن شهروندان، افرادی را گریم نموده وبه عنوان خواننده اصلی به مردم قالب نمودند جائی خود را به موسیقی سنتی واصیل بادرود داد.

-برنامه های علمی وزیربنائی جشنواره که برگزاری نشستهای تخصصی وآموزش نحوه کاشت، داشت وبرداشت انار چنان به حاشیه رفت که بیشتر کشاورزان فقط صدای آهنگ جشنواره به گوششان رسید تا کار علمی وعملی .

-جشنی که صبحگاهان ویژه مسئولین برگزار می شد به ناخودآگاه طی دو جشن پیشین تعطیل گردید که درواقع مسئولین از تماشای یک جشن در خور دولتیان محروم ماندند.

-گرچه در ایران تنها 5 نوع انار مشهور داریم ، اما عنوان«جشنواره انار بادرود» به «جشنواره انار نادری بادرود» تغییر یافت که خاص یک نوع انار کردن جشنواره خود ضربه ی فرهنگی دیگری بود بر پیکیره این طفل نوپا.

-یکی دو سال گذشته بخش تبلیغی جشنواره تنها به پخش کمتر از چند ثانیه ای گزارش خبری از تنها شبکه 3 خلاصه شد وبس، این در حالی بود که سه جشنواره اول تقریبأ از تمامی شبکه های تلویزیونی بطور زنده وغیر زنده تا مدتها بعد برای ساعتها روی آنتن بود.

-کاش مثل گذشته بجای انحصار بودن جشنواره در ید واحد شورا وشهرداری از همه ظرفیتها در ادارات وافراد آگاه استفاده می شد. کاش ادارات میراث، کشاورزی،بخشداری، ارشاد، تعاونی وانجمنهای مردم نهاد و.... نیز در این جشنواره دخیل داده می شدند تا حال و روز جشنواره پر غرور انار بادرود این گونه نمی شد

-چندی پیش به میوه فروشی در شهر رفتم واز جعبه اناری که در مغازه بود سراغ گرفتم، تأسف خوردم که در شهری که جزء 5 نقطه انار خیز ایران است ،فروشنده با افتخار تمام می گفت این انار ،انار شیراز است، آیا جشنواره ای که به فروشنده مستقیم محصول انار در شهر تأ ثیر نگذاشته ،چگونه خواهان تأثیر آن بر سایر هموطنانمان باشیم.

-اینکه فصل برداشت انار است وموسم برگزاری جشن ،چرا از اتوبان تا زیارتگاه مسافت 20 کیلومتری بلوار انار،مطهری،حرم وآقاعلی عباس حتا از یک دکه فروش انار ومحصولاتش بی بهره است آیا جای تأسف نیست؟؟

این انتقادها را نه از باب گلایه بلکه از باب اینکه تا جشن ششم برپا نشده عنوان نمودم تا دیر نشده برگزارکنندگان به فکر بهبود این جشن ملی باشند وفردا روز منتقدین نگویند این تارنگار فقط به انتقاد پس از وقوع برنامه می پردازد.