همگان برای حفظ گویش بادرودی بکوشیم

باکودکان فارسی حرف زدن ،نشان ازضعف هویتی والدین است.

گویش بادرودی یکی از بکرترین گویشهای ایران است .این گویش که به زعم مورخین وزبان شناسان ریشه در فارسی پهلوی –اشکانی دارد ازمعدود گویشهای کهن ایران است که تاکنون در این منطقه وبه علل حساسیت پیشنیان به فرهنگ وتمدن اصیل خویش از سوئی وواقع شدن بادرود در مرکز ایران ودسترسی از تهاجم خرده فرهنگها محفوظ مانده است .اما آنچه ابتداء باعث نگرانی وبعدها تأسف آورخواهد بود، حرکت نسنجیده وبدور از دور اندیشی عده قلیلی است که از یک دهه پیش آغاز شده وآن است که عده ای از خانوارهای بادرودی  با فرزندانشان با زبان فارسی سخن میگویند که پیامدهای این حرکت ضد فرهنگی در ابتداء فراموشی هویت وفرهنگ اصیل بادرودی که بخشی از هویت ملی ایران عزیز هست را در پی دارد ودرنهایت زائیده شدن یک لهجه نه چندان خوشایندی که افعال واسامی را با مثلأ زبان فارسی وصامت ومصوت های کشیده بی نشان را اداء نمودن در پی دارد که این حرکت در چندین سال جلوتر در شهرها وبعضأ روستاهای شهرستان خودمان رخ داده ونتایج آنرا می بینیم.

بدنیست نظر جناب دکتر احمد صداقتی روانپزشک را هم در این رابطه بخوانیم:

تکلم به زبان مادری به هویت‌یابی بهتر و محکم‌تر کودکان منجر می‌شود.دکتر احمد صداقتی روانپزشک در گفت وگو با خبرنگار بهداشت و درمان خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) واحد علوم پزشکی ایران با اشاره به اهمیت تکلم به زبان مادری در شکل‌گیری هویت افراد و به وجود آمدن احساس هویت خانوادگی در جوانان گفت: این در حالی است که فرهنگ کنونی حاکم بر جامعه سعی در تکلم فارسی با کودکان دارد.این روانپزشک گفت: به زبان فارسی سخن گفتن با کودکان به بهانه پیشگیری از دچار مشکل شدن آنها در مدرسه یا اجتماع، جایگاه علمی ندارد و از ضعف هویتی والدین ناشی می‌شود.

بامید روزی که همگان به این نتیجه برسیم که آنچه پیشینیان درراه حفظ وترویجش کوشیدند ماهم اندکی از آن را دریابیم وبرای آیندگان به میراث وانهیم